Kuce Islandzkie

Pochodzenie:

Kuce islandzkie przybyły do Islandii w IX wieku wraz z norweskimi osadnikami. Islandy są w typie kuca pierwotnego, z bardzo niewielką domieszką krwi orientalnych, ponieważ od XIII do XIX w. obowiązywał zakaz przywożenia innych koni na wyspę.

Wygląd:

Kuc islandzki ma krępą budowę, dużą głowę, oraz mocne, krótkie kończyny. Zad dobrze umięśniony, płaski lub lekko ścięty. Wysokość w kłębie wynosi od 130cm do 145cm, ale zdarzają się większe osobniki. Owłosienie grzywy i ogona bardzo bujne. W zimie islandom wyrasta bardzo gruba zimow.a sierść, często są wtedy nie do poznania. Występują wszystkie typy umaszczenia.

Charakter:

Kuce te są bardzo przyjaźnie nastawione do człowieka, są również spokojne. Są niezwykle ciekawskie.

Opis:

Islandy są niezwykle wytrzymałe, przez co nadają się także do jazdy wierzchem także dla dorosłych o większej wadze. Nie są wymagające pod względem żywienia, najlepiej żywić je granulatem. Oprócz podstawowych chodów odznaczają się także dwoma innymi: tōltem i inochodem (ang. pass). Tölt jest bardzo wygodny dla jeźdźca, ponieważ praktycznie nie odczuwa wstrząsów i nie trzeba anglezować. Tōlt nie jest zlepkiem kłusa i galopu, jak często można słyszeć! Tak wygląda kolejność stawiania nóg w tōlcie [1] . Töltem kuc może się poruszać długo, nie męczy go to aż tak jak poruszanie się inochodem.

Ciekawostki:

Każdemu nowonarodzonemu islandowi nadaje się zwyczajowo islandzkie imię.

Konie o rasy pełnej krwi angielskiej:

Angielskie konie pełnej krwi-
rasa konia domowego wyhodowana w Anglii, oficjalnie uznana w 1793 r., w którym została wydana pierwsza księga stadna tej rasy (General Stud Book).Z informacji zawartych w księdze wynika, że do powstania tej rasy użyto łącznie 174 ogierów, w tym 89 pełnej krwi arabskiej oraz ok. 100 klaczy ze stajni królewskich, o nie ustalonej przynależności rasowej, przypuszczalnie jednak były wśród nich klacze zimnokrwiste.
Największy wpływ na powstanie rasy miały 3 ogiery orientalne, uznane za jej protoplastów - Darley Arabian - koń arabski, Byerley Turk - koń turkmeński oraz Godolphin Barbkon berberyjski.Kształtowanie rasy zapoczątkowano około połowy XVII w., w wyniku rozmaitych twórczych kojarzeń rodzimych kuców z końmi orientalnymi, fryzyjskimi i zimnokrwistymi. W sprzyjającym klimacie Wysp Brytyjskich zapewniającym długotrwały sezon pastwiskowy zaczęto uzyskiwać konie, które poddawane były stałym próbom szybkości na torach wyścigowych i selekcji pod kątem szybkości w galopie. Do dalszego rozpłodu używano głównie koni, które odniosły zwycięstwo w wyścigach. W rezultacie powstała rasa najszybszych na świecie koni, pokonujących dystans 1 km w niecałą minutę.Angielskie konie pełnej krwi osiągają wysokość w kłębie 158-170 cm, odznaczają się długą szyją, długim, wysokim kłębem, długim zadem, ukośnie ustawionymi długimi łopatkami i długimi kończynami, posiadają szybką przemianę materii i duży temperament. Umaszczenie głównie gniade lub kasztanowate, siwe i kare rzadziej spotykane. Angielskie konie pełnej krwi używane są do poprawiania innych ras koni, przyczyniły się także do powstania szeregu nowych ras. W Polsce hodowla Angielskich koni pełnej krwi w czystości rasy prowadzona jest od połowy XIX w., obecnie w stadninach w Kozienicach i w Mosznej