Marinka i Kasztanek

Marusia














Kasztuś


Marina i Kasztan

MUSTANG Z DZIKIEJ DOLINY

MUSTANG MUSTANG I ROSA MAMA MUSTANGA

MAŁY MUSTANG ROSA I MUSTANG ZREBAKI

NA MUSTANGU INDIAN NA MUSTANGU

Chody

STĘP:Stęp jest chodem czterotaktowym, to znaczy, że podczas ruchu słychać cztery uderzenia kopyt o ziemię. W stepie pośrednim ślady nóg tlnych pokrywają się ze śladami nóg przednich. W stępie zebranym krok jest krótszy, a ślady nóg tylnych nie przkraczają śladów kopyt przednich. W stępie wyciągniętym slady kopyt tylnych przekraczają ślady kopyt przednich. Kolejność nóg: lewa tylna, lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia

KŁUS:jest chodem dwutaktowym, w którym przekątna para nóg wykonuje jednoczesny ruch i jednocześnie opiera się o ziemię, np. lewa tylna z prawą przednią. Po podniesieniu pary nóg znajdujących się po przekątnej i postwieniu przeciwstawnej pary następuje faza lotu. najwyższe zebranie w kłusie nazywa się pasażem, a kłus w miejscu - piaffem. Kolejność nóg: np. lewa tylna, prawa przednia, prawa tylna, lewa przednia.

GALOP:jest chodem skokowym, trzytaktowym. Zaleznie od kolejności stawiania nóg wyróżniamy galop z lewej, lub prawej nogi. Najdalej wysunięta do przodu noga przenosi w fazę lotu. Na łuku koń powinien naturalnie galopować na nogę wewnętrzną. Jeżeli galopuje z zewnętrzenej nogi mówimy, że "fałszuje". Czasami jednak taki galop jest wymagany - np. w ujeżdżeniu, tzw. kontrgalop. Kolejność nóg (w prawo): lewa tylna, prawa tylna i lewa przednia, prawa przednia.

CWAŁ: jest najszybszy spośród podstwowych chodów konia. Jest uważany za chód czterotaktowy, ale w zależności od tempa mogą wystąpić pewne różnice. Prowadząca noga dotyka ziemi w linii nozdrzy, lub nawet ją przekracza. Konie pełnej krwi angielskiej mogą cwałować z prędkością około 50 km/h, a na krótkich odcinkach nawet 60 km/h. Kolejność nóg (z prawej nogi): lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa przednia, po czym następuje faza lotu.

Łatki na głowach i na nogach

OBCHODZENIE SIĘ Z KONIEM

OBCHODZENIE SIĘ Z KONIEM

Obchodzenie się z koniem powinno być łagodne, a jednocześnie stanowcze, gdyż tylko wtedy zwierzę obdarza zaufaniem człowieka, a jednocześnie jest mu posłuszne.

Do konia nie należy podchodzić zbyt raptownie, zwłaszcza z tyłu. Wchodząc do boksu najpierw głosem zwracamy na siebie jego uwagę. Po zbliżeniu się do konia należy poklepać go ręką po szyi lub łopatce i przemawiać łagodnym głosem. Należy pamiętać, że koń niespodziewanie dotknięty z tyłu, może wykonać naturalny ruch samoobrony uderzając kopytem.

Bardzo duże znaczenie w obchodzeniu się z koniem odgrywa głos człowieka. Koń łatwo rozpoznaje głos swojego opiekuna i dobrze odróżnia ton gniewny od łagodnego. Konie zapamiętują nawet brzmienie słów, jak: stój, nastąp, marsz oraz komendy podawane na ujeżdżalni.

Ciekawe

Konie Fryzyjskie

Konie fryzyjskie mierzą w kłębie ok. 155–165 cm. Ich umaszczenie jest wyłącznie kare, u klaczy ponadto dopuszczalna jest gwiazdka na czole. Ogiery nie mogą mieć żadnych odmian. Wysoko osadzona szyja, bujna grzywa i ogon, długie i mocne nogi z charakterystycznymi dla tej rasy szczot-kami powodują, że konie te trudno zapomnieć. Co ciekawe, konie fryzyjskie są rasą gorącokrwistą, jednak w rodzimej Holandii uznawane są za zimnokrwiste. Jest to spowodowane oszczędnością Holendrów – podatek od koni zimnokrwistych jest znacznie niższy niż od koni gorącokrwistych.

Kuce Islandzkie

Pochodzenie:

Kuce islandzkie przybyły do Islandii w IX wieku wraz z norweskimi osadnikami. Islandy są w typie kuca pierwotnego, z bardzo niewielką domieszką krwi orientalnych, ponieważ od XIII do XIX w. obowiązywał zakaz przywożenia innych koni na wyspę.

Wygląd:

Kuc islandzki ma krępą budowę, dużą głowę, oraz mocne, krótkie kończyny. Zad dobrze umięśniony, płaski lub lekko ścięty. Wysokość w kłębie wynosi od 130cm do 145cm, ale zdarzają się większe osobniki. Owłosienie grzywy i ogona bardzo bujne. W zimie islandom wyrasta bardzo gruba zimow.a sierść, często są wtedy nie do poznania. Występują wszystkie typy umaszczenia.

Charakter:

Kuce te są bardzo przyjaźnie nastawione do człowieka, są również spokojne. Są niezwykle ciekawskie.

Opis:

Islandy są niezwykle wytrzymałe, przez co nadają się także do jazdy wierzchem także dla dorosłych o większej wadze. Nie są wymagające pod względem żywienia, najlepiej żywić je granulatem. Oprócz podstawowych chodów odznaczają się także dwoma innymi: tōltem i inochodem (ang. pass). Tölt jest bardzo wygodny dla jeźdźca, ponieważ praktycznie nie odczuwa wstrząsów i nie trzeba anglezować. Tōlt nie jest zlepkiem kłusa i galopu, jak często można słyszeć! Tak wygląda kolejność stawiania nóg w tōlcie [1] . Töltem kuc może się poruszać długo, nie męczy go to aż tak jak poruszanie się inochodem.

Ciekawostki:

Każdemu nowonarodzonemu islandowi nadaje się zwyczajowo islandzkie imię.

Konie o rasy pełnej krwi angielskiej:

Angielskie konie pełnej krwi-
rasa konia domowego wyhodowana w Anglii, oficjalnie uznana w 1793 r., w którym została wydana pierwsza księga stadna tej rasy (General Stud Book).Z informacji zawartych w księdze wynika, że do powstania tej rasy użyto łącznie 174 ogierów, w tym 89 pełnej krwi arabskiej oraz ok. 100 klaczy ze stajni królewskich, o nie ustalonej przynależności rasowej, przypuszczalnie jednak były wśród nich klacze zimnokrwiste.
Największy wpływ na powstanie rasy miały 3 ogiery orientalne, uznane za jej protoplastów - Darley Arabian - koń arabski, Byerley Turk - koń turkmeński oraz Godolphin Barbkon berberyjski.Kształtowanie rasy zapoczątkowano około połowy XVII w., w wyniku rozmaitych twórczych kojarzeń rodzimych kuców z końmi orientalnymi, fryzyjskimi i zimnokrwistymi. W sprzyjającym klimacie Wysp Brytyjskich zapewniającym długotrwały sezon pastwiskowy zaczęto uzyskiwać konie, które poddawane były stałym próbom szybkości na torach wyścigowych i selekcji pod kątem szybkości w galopie. Do dalszego rozpłodu używano głównie koni, które odniosły zwycięstwo w wyścigach. W rezultacie powstała rasa najszybszych na świecie koni, pokonujących dystans 1 km w niecałą minutę.Angielskie konie pełnej krwi osiągają wysokość w kłębie 158-170 cm, odznaczają się długą szyją, długim, wysokim kłębem, długim zadem, ukośnie ustawionymi długimi łopatkami i długimi kończynami, posiadają szybką przemianę materii i duży temperament. Umaszczenie głównie gniade lub kasztanowate, siwe i kare rzadziej spotykane. Angielskie konie pełnej krwi używane są do poprawiania innych ras koni, przyczyniły się także do powstania szeregu nowych ras. W Polsce hodowla Angielskich koni pełnej krwi w czystości rasy prowadzona jest od połowy XIX w., obecnie w stadninach w Kozienicach i w Mosznej

ZDJĘCIA KONI

NASZE KONIKI

:):):):):)

Konie, które lekko podszczypują się wzajemnie, są zwykle dobrymi przyjaciółmi. Jest to jedno z zachowań społecznych koni, związane z wzajemnym pielęgnowaniem sierści i skóry Konie w stadzie nigdy nie spią wszystkie; zawsze przynajmniej jeden koń czuwa i alarmuje pozostałe zwierzęta w razie niebezpieczeństwa.

Ciekawostki o konikach

CZY WIESZ ŻE:

Konie wyścigowe przebywają w cwale dystans 1km w 55s i szybciej
Najlepsze okazy koni inochódzkich prebiegają 1 milę ang.(1609m) w ciągu 1min 35s
Kuce amerykańskie mają ok. 40cm w kłębie,a masę ciała ok.15kg
Dojżałość płciową koń osiąga w ciągu 12-18 miesięcy,do rozpłodu używany w 3 roku,pełny rozwój organizmu następuje w 5-6 roku
Przeciętnie koń żyje 18-30 lat
Koń może się urodzic z maścią siwą tylko wtedy ,gdy jedno z rodziców było siwe
Konie, które lekko podszczypują się wzajemnie, są zwykle dobrymi przyjaciółmi. Jest to jedno z zachowań społecznych koni, związane z wzajemnym pielęgnowaniem sierści i skóry
Najszybszymi końmi na świecie są konie rasy pełnej krwi angielskiej
Barwa sierści pokrywajacej ciało konia wraz z barwą grzywy i ogona są uwarunkowane genetycznie
Poważne wady bydowy prowadzą do wcześniejszego zużycia ścięgien i stawów
Gwałtowne uderzanie konia ogonem oznacza strach i złe samopoczucie
Nazwa rasy quarter-horse wzięłą się od nazwy wyścigów konnych, bardzo popularnych wśród pierwszych amerykańskich imigrantów;najczęściej odbywały sie one na dystansie ćwierci mili (ok.400 m,ang. quarter = ćwierć)
Konie jedzą kasztany;w przeszłości były stosowane także jako lekarstwo
Pierwsza linia tranwajów konnych powstała w 1832 r. w Nowym Jorku, następnie w 1854 r. w Paryżu i w 1865 r. w Berlinie; pod koniec XIX w. tranwaje konne zostały zastąpione przez elektryczne
Kłusaki biegają z predkością 50 km/h
Podstawę wyżywienia konia stanowią owies i siano
Dawni rycerze na lewym boku nosili miecz, który przeszkadzałby , gdyby wsiadali na konia z prawej strony;przyzwyczjenie z czasem stało sie tradycją i do dziś wsiadamy na konia z lewej strony
Hipologią nazywamy naukę o koniach
Inochód jest to krok konia polegający na tym, że zwierzę wyrzuca najpierw obie prawe,a potem obie lewe nogi
Konie w stadzie nigdy nie spią wszystkie; zawsze przynajmniej jeden koń czuwa i alarmuje pozostałe zwierzęta w razie niebezpieczeństwa
Dawniej masywne konie pociągowe nazywano karosjerami
Wałachem nazywamy ogiera po kastracji
Mniejsze konie są z reguły bardziej wytrzymałe i odporne

Maści koni

MAŚCI KONI:

Siwa-cały biały
Gniada-ciemny brąz, grzywa i ogon czarna
Kasztanowata-brąz, grzywa i ogon brąz
Taranowata-plammki(dalmatyńczyk)różnej maści
Kasztanowata-brąz, grzywa i ogon czarna
Deresz-siwy w jaśniejsze i ciemniejsze plamy
Kara-cały czarny
Karo-srokaty-łaciaty gniado-siwy
Gniado-srokaty-łaciaty gniado siwy
Bułane-żółto jasno brązowy, grzywa i ogon czarny
Jelenia-żółto jasno brązowy,grzywa i ogon jasny brąz
Myszata-szary, ogon i grzywa czarna lub ciemny brąz

Nazwy koni w zależności od wieku:

sysak - młody koń do około 6 miesiąca życia, odżywia się głównie mlekiem matki.
odsadek - młody koń odłączony od klaczy matki
źrebię - młody koń poniżej 1 roku.
klaczka - samica konia w wieku 1-3 lat.
ogierek - samiec konia w wieku 1-3 lat.
klacz, kobyła - samica konia powyżej trzeciego roku życia.
ogier - samiec konia powyżej trzeciego roku życia, zazwyczaj hodowany dla rozrodu.

Inne nazwy:
wałach - wykastrowany samiec.
wnęter - samiec konia z wadą rozwojową, polegającą na niewłaściwym umieszczeniu (jąder)